Loslaten

Beste lezer, het zijn net dominostenen, namelijk de dingen die zich in je leven afspelen. We kunnen makkelijk dingen ontvangen die positief zijn en geven daar graag ons geliefde respons op. Maar als het negatief is, kun je het dan ook loslaten? Denk je bij jezelf, die mensen, zij zijn gezellig, daar kan ik de grootste schik bij hebben, dáár ga ik bij staan of naast zitten! Natuurlijk kan je avond niet stuk, super dat ik dit heb mogen meemaken en voor herhaling vatbaar! Vriendschappen zijn op de mooiste, en soms op de gekste manier ontstaan. Maar wat als je je aansluit bij een groep mensen waarbij je dacht, super!, maar als blijkt dat ze je niet in hun groep opnemen of je er gewoon om wát voor reden niet bijpast? Ga je naar voren zitten staren of ga je er weer vandoor? Pak je een dominosteen die wél aansluit bij het aantal stipjes?

Je hebt een rotgevoel over de groep waar je niet bijpast, je denkt bij jezelf ‘het is mijn schuld!’ want ik gedroeg me anders dan hun! Ik denk dat je naar mijn mening dan even de weg kwijt bent… Je bent toch gewoon jezelf? Wees lekker jezelf! Zo accepteren mensen je het meest! Ikzelf had er veel moeite mee toen ik opeens niet meer bestond voor een groepje mensen toen ik mijn masker afdeed en even later ook nog Christen werd. Ik merkte dat mensen anders tegen me aan gingen kijken, maar tóch gelukkig het grootste deel positief! Maar… dat ene kleine groepje waar ik eerder goed mee kon, eigenlijk mijn maatjes waren, dát vond ik moeilijk dat ze je nu aankijken met een blik van ‘ga lekker weg!’. Ze zijn dan ook nog zo sportief om je links te laten liggen en soms zelfs misbruik van je te maken. Je bent toch lekker handig als Bob?, En voor de rest… boeien!

Nee, zij zijn het me niet meer waard om verdrietig of kwaad over te zijn, verspilde energie! Zij zijn de idioten, niet ik! Naar aanleiding van onder andere dit heb ik een gedicht geschreven, wél eentje uit de oude doos, maar wel eentje die prima bij dit blogartikel past!