We ‘vensteren maar raak…’
Op het werk, thuis of in de trein, met onze ‘digitale omgeving’ zijn we altijd even vertrouwd, goed gehumeurd en / of chagrijnig! Na het opstarten van de computer openen we het eerst het ‘uitkijkvenster’, daarna terwijl de mail gedownload wordt openen we het ‘gespreksvenster’ en tenslotte loggen we in op het misschien wel belangrijkste venster, het werkvenster. Natuurlijk willen we op sociaal gebied ook bereikbaar blijven, want ach… wat maakt het uit! Iedereen doet het, ook de baas of bazin! Een nieuw venster wordt geopend en het boek dat gezichtsdelen spreekt wordt geopend en de likes, boze gezichtjes, blije gezichtjes, hartjes etc. worden getoond onder je opmerkingen of posts van de ochtend net voordat je naar het werk ging of de avond ervoor.
Natuurlijk kijk je ondertussen even naar alle updates van je vrienden, nouja is nu iedereen op social media je vriend of vriendin? Soms even weer een paar duimpjes of smilies eronder en dan gauw maar weer switchen tussen de verschillende vensters, om naar je ‘werkomgeving’ te gaan. Tijdens het vensteren vergeet je nog één ding tussen alle andere ‘belangrijke vensters’, en dat is het venster van het Internet, want sommige dingen moeten we toch écht zelf opzoeken. Je hoort je telefoon en pakt even het ‘app venstertje’ erbij op je computer. Want dat is toch veel makkelijker??? Halverwege de dag begint de tijd te dringen, tussen al die vensters, en reeds nieuw ontstane vensters moet jij orde op zaken zien te houden en alles moet nog op tijd af zijn voor het einde van de werkdag… “1000 vensters en muisklikken!!!”
Na die lange gaap om vijf uur en de diepe zucht zie je dat gelukkig alles klaar is en wordt het tijd om alle vensters te sluiten. Je eindigt in het ‘uitkijkvenster’ en ziet al wat vriendelijke bedankjes van je collega ’s of familie, want natuurlijk heb je meerdere e-mailadressen in je programma staan! Je wilt het liefst alles in één! Privé en werk gescheiden houden? Neej joh! Mijn gezin is altijd bij me! Ondertussen kijk je nog even snel op internet voordat alles uitgaat. Je verwacht een pakketje dat vandaag aankomt, namelijk een gloednieuwe laptop met nóg meer snelheid en nóg meer opslagcapaciteit. Je werk moet (soms) mee naar huis en dan is meer snelheid en opslag toch makkelijk?! Yes!!! Hij is binnen…
Eenmaal thuis, na de rit tussen werk en thuis even zonder vensters te hebben gezeten begint het privéleven. Wél met véél minder vensters, maar toch kunnen we het dan ook niet laten om meerdere keren per uur de vensters van onze smartphone, tablet, laptop of PC in de gaten te houden. Er zal maar eens iets te lachen zijn of iemand zal met je willen babbelen! We hebben steeds minder tijd om elkaar in het écht te zien, of máken we steeds minder tijd?! Alles moet toch ten koste gaan om meerdere keren in het jaar op vakantie te kunnen gaan, die nieuwe luxe auto te kopen of die super dure hypotheek af te betalen van je kasteel?! En als je lichaam en geest begint te protesteren? Zijn alle vensters dan nóg zo belangrijk?! Maken de vensters écht gelukkig?! Soms, als het gaat om échte ontmoetingen en / of afspraken, maar voor de rest?!
Je hebt het nodig voor je werk, en voor de rest… is het dan niet gewoon ontspanning? Leuk, die vakantiefoto ’s van je collega ‘s, familie of vrienden, maar wat blijft er over voor in het écht?! Daar zit je dan achter je ‘vensterapparaat’… met een zak chips en een kop koffie. Is samen in de chipsbak graaien niet gezelliger? En de koffiegeur, kan die niet worden versterkt als je samen bent?! Ach… weten we diep in ons hart niet dat het beter is om de vensters te gebruiken met mate? of meer met mate? En dat sociale contacten alleen sociale contacten zijn in het echt?! Oh… ik vergis me! Sociale contacten zijn tegenwoordig ook achter een scherm, en jawel… met vensters! Hmmm… het hoort bij de tijd, maar ik zie het tóch het liefst in het ‘eggie’ gebeuren! Misschien een idee om eens te beginnen met een ‘vensterloze zondag’?!
