Hé, hoe gaat ie?

Beste lezer, je kent het vast wel, en je vraagt het vaak genoeg aan iemand. “Hé, alles goed?” Vanmorgen had ik er met iemand een leuk gesprekje over om misschien over te gaan op ‘hoe gaat het met je? Je stelt volgens hem dan een ‘opener vraag’ waarbij je niet de nadruk legt op dat alles goed is of dat diegene die dit vraagt verwacht dat alles goed is. Open vragen kunnen soms moeilijker zijn voor mensen, maar met dit soort open vragen met de vraag of het goed met iemand gaat klinkt het wat subtieler. Misschien zal iemand wat verder op zijn of haar antwoord ingaan? Dát ligt eraan hoe goed je elkaar kent en of iemand erover wil praten. Misschien kun je door je subtiele vraag juist nét wat makkelijker bij iemand binnenkomen voor misschien een heel leuk gesprek of juist een heel ‘intiem’ gesprek, maar het kan ook heftig zijn.

“Alles goed? Je stelt de vraag als een sjabloon”

Het is net waar jij in zulke situaties de grens stelt, maar als je het wat subtieler vraagt daar wordt niemand dommer van en je kunt dan net misschien iemands hart raken omdat de toon anders klinkt! Ik heb me voorgenomen om me met deze vraag wat meer aan te passen en de vraag of alles goed is aan te passen naar ‘hoe gaat het met je’? Alles is goed als antwoord, ook zo ‘n ding! Is écht altijd alles goed? Ik heb me kwetsbaarder durven op te stellen naar mensen die ik vertrouw en ik merk dat ik meer waardering krijg en meer ‘meedenken’ van anderen. Als áltijd alles goed is, dan kan het ook nét niet goed zijn in veel situaties, want dat betekent dat je met een masker oploopt. Geloof in jezelf en zet die deur gerust eens wat verder open 😉 Ook dit heeft z ‘n grenzen, maar probeer het eens bij mensen om je heen die om je geven! Tot zover mijn ‘levensles’ over één onderwerp… “Hoe gaat het met je?”

“Subtiel zijn is soms kwetsbaar zijn, maar mensen die om je geven waarderen het!”