
Geloof… maar nu niet alleen in mezelf!
Beste lezer, het zal je waarschijnlijk niet zijn ontgaan dat ik ook geregeld artikelen, columns of gedichten schrijf waarin de bijbel of het geloof voorkomt. In dit artikel wil ik je vertellen waarom en wat dit voor mij voor veranderingen in mijn leven brengt…… Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn persoonlijke verhaal dat ik begin deze maand heb gepubliceerd heb ik veel meegemaakt. Mijn verleden met pesten en epilepsie hebben consequenties voor mijn leven nú. Ik besef dat ik dat achter me moet laten, maar ik ben het er ook mee eens dat je er soms iets positiefs uit moet halen, bijvoorbeeld om andere mensen hiermee te helpen. Maar om niet van dit artikel af te wijken, ben ik ook weer in het geloof gestapt met de kerk en alles eromheen.
“Uit het verleden en de consequenties hiervan heb ik ook wat positiefs uitgehaald”
Het is niet makkelijk, want er zijn best nog dingen die ik niet begrijp, en zeker nog niet bij mezelf. Vooral het ‘waarom’ en ‘hoe kom ik hier in vredesnaam uit?’ Van kinds af aan heb ik catechisatie gedaan en op twintigjarige leeftijd heb ik de keuze gemaakt om belijdenis te doen. Je kiest dan écht voor je geloof en verbintenis met God en Jezus. Je laat het écht toe in je hart! Ik kan me nog herinneren dat het een prachtige zonnige dag was. Kort erna kreeg ik te maken met mijn ziekte, en daarna heb ik het geloof ‘aan de kant gegooid’ en wilde er niets meer mee te maken hebben. Dit puur uit boosheid! Ik kon er geen kant mee op waarom mijn leven zo ’n lijdensweg moest zijn. Eerst het pesten en nu krijg ik dit er ook nog overheen! Waarin moet ik geloven?
“Belijdenis, en dan kort erna… zakt je wereld in elkaar…”
Als er inderdaad iets is, waarom grijp je dan nu niet in?! Dat is wat ik zei. Het was zelf zo erg dat ik de programma ’s op TV die ook maar iets met geloof te maken hadden niet kon aanzien. Dankbaar zijn, voor wat?! God en Jezus, wat zijn dat voor figuren? Ze moeten toch goed voor je zijn, en zeker als je belijdenis aflegt? Dacht ik er zo makkelijk over? Misschien ben je daar nog te jong of te onervaren voor? Maar goed, ik had het aan de kant gelegd. Hoe mijn leven toen liep dat was geen makkie, het ging eigenlijk steeds meer berg afwaarts, ook psychisch. Jarenlang heb ik niets met het geloof gedaan, en toen begon er tóch iets aan me te trekken…
“Was ik er nog te jong voor of te onervaren? “
Ik was een paar jaar geleden een paar keer naar dezelfde kerk geweest waar ik nu ook heenga, maar toen was ik nog niet zover. Ik heb toen besloten om er nog niet mee aan de slag te gaan om mijn leven te geven aan dit allemaal! Toen ik eind 2017 begon aan mijn therapie bij mijn psycholoog, die ook Christelijk is, kregen we het tijdens de gesprekken ook over de kerk en het Christendom. Vanaf dat moment ben ik ‘op weg geholpen’ om eens rond te gaan om te kijken wat goed bij me zou passen en nogeens te kijken of ik er nu wel aan toe zou zijn. Uiteindelijk kwam ik bij dezelfde kerk binnen en het leuke is, de predikant en sommigen herkenden me weer. Ik ben goed ontvangen en vanaf dat moment ben ik ook niet meer ‘weggezakt’. En… een antwoord op de vraag in mijn leven ‘waarom?’ en ‘hoe kom ik weer uit mijn ellende?’ dat begint wel stapje voor stapje duidelijk te worden…
“Ik was er nog niet aan toe, maar het bleef aan me trekken!”
Ik ben betrokken bij andere mensen van de kerk, maar denk maar niet dat dát makkelijk was geweest. Je komt met faalangst binnen bij de mensen die bij je in de kringgroep zitten. Je hoort heel veel positiefs over het geloof en de hulp die ze erin zien en hebben, en dat is alleen maar erg mooi! Tóch moet ik denk ik leren om me volledig te geven, maar als je van binnen bent verbitterd en vol zit met verdriet en negativiteit…… Ik heb het maar gewoon aangegeven toen ik de laatste keer daar was… ik dacht bij mezelf: wát maakt het ook uit?! We spreken er allemaal over wat er in ons omgaat. Leuk of niet leuk.. Ik ben ook wat meer Christelijke films en series gaan kijken, en ik moet je zeggen… daar kun je ook heel veel uit halen! Ik ga je zeggen dat ik me de afgelopen tijd véél beter voel door het geloof en de kerk, maar zéker ook door de goede maar zware gesprekken met de psycholoog… Ben ik een heilig boontje geworden?! Neej joh!
“Zeggen hoe je je voelt, dat deed ik met zweet op mijn rug!”


2 reacties
Rebekka
Wauw Bas, erg mooi om te lezen! Ga zo door!!
admin
Hallo Rebekka,
Dankje voor je compliment!
Grt. Bas