De held!

Daar staat hij voor me, behoorlijk in paniek omdat de op behoorlijke leeftijd maar kerngezonde man niet kan betalen. Contant geld heeft hij niet en de pinpas: ‘Wat moet ik er mee?’. Naar mate de rij bij de kassa in de supermarkt steeds langer wordt raakt iedereen steeds geïrriteerder. Er klinkt van achteren al een opmerking… ‘duurt het nog lang?!’. Ik bedenk me geen moment en draai me om. ‘Houd je ff gedeisd!’ is wat ik zeg zonder erbij na te denken. Ik kijk of ik de man kan helpen, en dat lukt. Hij heeft zijn pincode niet bij de hand, omdat normaal zijn pas overleden vrouw de boodschappen deed. Hij is het vergeten en ik schiet hem het geld voor. Ik zie deze meneer sowieso vaker in de winkel dus ik vertrouw me dat ook toe!

‘Heel erg bedankt’ is wat ik als antwoord krijg en dat doet me erg goed. ‘Maak u niet druk!’ is wat ik tegen de man zeg. Uiteindelijk liep de ‘grootbek’ ook richting de uitgang en de man loopt er naast. Hij is dan bijna negentig, maar een uitbrander… een uitbrander zoals ik nog nooit heb gehoord naar die jongeman toe! Hij hield zijn stok in de lucht en iedereen kon het horen. ‘sorry meneer’ is wat er klinkt en de man zegt ‘dát is wel op zijn plaats jah!’. Waar hij de moed vandaan haalt is niet te geloven! In zo ’n droevige tijd en dan een moment bij de kassa dat hij er haast teveel van zou krijgen. Niemand die verder wat zei, en het maar irritant vond! Wat een volwassenheid toch… Tóch is dit een misschien bijna dagelijkse gebeurtenis bij ouderen…