Van de kaart geveegd – nu tegenwoordig…

Een minderwaardigheidscomplex en faalangst, ongekend hoog! Elke keer gaan de gedachten weer door me heen dat ik het niet kan of dat ik stom ben. Ik ben een loser! Als ik tussen mensen loop dan denk ik dat niemand me mag en me uitlachen of naschreeuwen. Hetzelfde als wat vroeger ook is gebeurd op school. Ik voel me net zo ’n monster. Mensen om me heen zeggen dat het niet waar is, maar weet je hoe moeilijk het is om dat zelf te geloven? Veel mensen om me heen hebben een relatie, je ziet hoe gelukkig ze zijn. Voor mijn gevoel is dat niet voor mij weggelegd, want wat moet iemand nu met mij? Daarbij komt dat ik mezelf niet eens durf te laten zien, want ik stel toch niets voor…

Er waren vroeger, wat ik eerder schreef wel meisjes die me leuk vonden, en dat lieten ze ook wel merken, vooral in de tijd dat ik uitging. Iemand pakte me zelfs een keer vast, maar ik duwde haar (op een subtiele manier) van me weg. Ik geloofde niet in eerlijkheid. Begin dit jaar, liep ik een keer op een prachtige lentedag in Arnhem door het prachtige park aan de rand van de stad waar toen heel veel jonge mensen zaten, veel van mijn leeftijd ook. Veel stelletjes of vriendengroepen. Ik had een schrijfblok meegenomen en een pen. Ik was van plan om te gaan schrijven, maar daar is niets van gekomen. Ik liep door het park heen en natuurlijk zag iedereen me. Op dát moment werd ik hartstikke gek. Mensen keken me aan en ik hoorde gelach en gegiechel op de achtergrond. Ik keek naar beneden en ging op een bankje zitten. Ik hoorde het een beetje onduidelijk, maar een stel meiden die een stuk achter me lagen op het gras hadden het over me. Ik stond op en liep zo snel dat het kon naar de auto. De rest van de dag kon ik het wel uitschreeuwen van verdriet!

Op het moment ga ik nog naar therapie, en het gaat gelukkig stukken beter. Na een tijdje in gedachten door dezelfde ‘hel’ te zijn gegaan heeft me dit enorm geraakt, maar ik heb veel dingen een plaats kunnen geven. De afgelopen twee jaar waren opnieuw een erg moeilijke periode voor me, en deze is nog niet voorbij. Het is een tijd van opruimen, verwerken en proberen om weer verder te gaan met m ’n leven. Ik heb m ’n masker kunnen afzetten, maar daarachter schuilde altijd een ernstig beschadigd persoon die nu is te zien! Hoe krijg ik mezelf weer op de kaart?

“Dit verhaal stopt hier nog niet, er komt meer aan… maar dan hoop ik positief!”

Ben jij geraakt over dit verhaal en wil je contact met me opnemen? Dan mag dat. Dit kan via reacties, maar je kunt me ook persoonlijk mailen met het contactformulier bovenaan in het menu via ‘contact’. Reacties achterlaten kan ook, maar deze worden wel eerst gecontroleerd! Zit je zelf met een zelfde probleem? Schaam je niet en zoek hulp! Leg je verhaal bij bijvoorbeeld een psycholoog en blijf praten! Een goede psycholoog kan je serieus helpen om het te verwerken, maar hoe langer je wacht hoe zwaarder het wordt! Loop er niet alleen mee……

4 reacties

  • Esther

    Hallo Bas, wat een verhaal zeg. Via Facebook zie ik je berichten voorbij komen. Eerlijk gezegd heb ik ze nooit helemaal uit gelezen maar dit verhaal dus wel… helemaal van begin tot eind. Wat een verschrikkelijke tijd heb je achter de rug. Ik ken je van het Beeckland. Of ken… ik weet wie je bent. Ik vond je altijd grappig en spontaan, heb nooit het idee gehad dat je zo gepest werd. Vind het erg vervelend voor je, en begrijp uit je verhaal dat het je hele leven heeft gevormd. Ik hoop dat voor jou het geluk gaat komen en mag blijven… op naar de komende alleen maar positieve jaren!! Zet hem op. Groeten Esther

    • admin

      Hallo Esther,
      Dankje voor je reactie. Het was niet makkelijk, maar het was niet alleen maar ellende! Jammergenoeg heb ik er maar twee jaar op school gezeten, dat waren de mooiste jaren van mijn schooltijd. Maak je niet druk, het komt allemaal goed! Tot sprekens 😉

  • Lies

    Wat moedig van je om je levensverhasl uit je jeugd te publiceren! Ik ben ervan overtuigd dat je heel veel lotgenoten hiermee aanspreekt. Doordat jij openbaar maakt wat het kapot heeft gemaakt in jou help je anderen om hun deurtje open te zetten en ook open te breken zodat ook zij opruiming kunnen houden van hun stille verdriet.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *