Soms schreeuw je het uit…

Soms schreeuw ik het uit, maar er lijkt dan niemand in de buurt… Het oude verdriet blijft hangen maar ik kan er niet mee voor- en achteruit. Kijk niet naar het verleden is makkelijk gezegd en waar, maar wat als je bang bent voor het heden? Het heden waarin je moet leven en met al je littekens, verwerkt of onverwerkt, naar de toekomst moet kijken. Onzeker, eenzaam en al die tijd heb ik mezelf tekort gedaan. Nu sta ik er alleen voor… Die onbekende positieve wereld? Waar dan? Is er nog wel een positieve wereld over? Zo ja, waar vind ik deze? Bij wie mag ik aankloppen? Iedereen lijkt te zijn verdween omdat ze allemaal gelukkig zijn, of toch niet?!

Jaren van verdriet en teleurstellingen, er niet mogen zijn en niet begrepen worden of uitgelachen worden… niet één, niet twee, niet drie, maar veertig man! Een club die het nu niet meer weet, of toch wel?! Schreeuwen zij het ook uit of voelen zij wél de warmte in zich? Is hun probleem van toen voorbij of zitten ze ook in de nesten? Staan ze aan de rand van ondergaan of staan ze middenin de zon en blauwe lucht? Is er spijt van wat er is aangedaan, of lachen ze nog om me in hun gedachten? Een overzicht van veertig gezichten, dat drukt m ’n keel dicht! Uiteindelijk sterft er elke keer wat af… Elke keer een nieuw blaadje of een bloemetje… Vier seizoenen, waarvan elk een speciaal karakter, maar wat als het bij mij nu altijd herfst is en mistig? Zonder zon groeit er toch niets?!

Mijn gevoel, dát wat bij mij op hol is geslagen. Een gevoel van veertig rugzakken, allemaal met één boodschap die bij mij nooit zal bederven… Of lijkt dit maar zo? Is er tóch een mooie positieve wereld? Eén waar ik wel bij pas? Is er een blauwe lucht met zon en kan bij mij die kaars ook weer gaan branden? De kaars van warmte en positiviteit die zo ’n vijftien jaar geleden is uitgeblazen. De kaars van uitstraling? Daar waar ik weer de kaart op mag om me van alle kanten te mogen laten zien, zonder dat ik word uitgelachen of weggejaagd omdat ik blijkbaar anders ben? Wie kan me de weg laten inslaan van vertrouwen? Vertrouwen dat overgaat in zelfwaardering, warmte, liefde en positieve ontwikkeling? Wie kan mij weer laten lachen? Zowel van buiten als van binnen?

“Een stukje negativiteit dat vraagt naar positiviteit, geschreven door niemand anders dan…”