Einde feestdagen, en dan?

De kerstdagen zijn weer voorbij, met nu alleen nog oud en nieuw voor het verschiet pakken we de normale sleur van het leven alweer bijna op. Begin Januari, wanneer we iedereen de hand schudden en ‘de beste wensen’ tot misschien wel honderd keer of meer herhalen voor de eerste week, zal de dagelijkse sleur weer worden hervat. Maar wat houdt die dagelijkse sleur in? Wat betekent dat voor jou? Is dat de dagelijkse sleur van het haasten en zo goed mogelijk kunnen presteren boven je eigen grens? Het hervatten van het jezelf nog meer in de nesten werken omdat je stiekem diep in je hart merkt dat je dit niet lang meer volhoudt?

“We schudden elkaar de hand en gaan weer vrolijk verder”

Je moet zeker vier keer op vakantie kunnen en de lening op je auto kunnen afbetalen? Anders ben je niet goed genoeg of heb je geen voldoening? Je kunt echt niet met minder denk je, maar is dat écht zo? Je haast je weer van de ene naar de andere meeting of vergadering of je moet je weer vier keer in de week verantwoorden voor wat er fout is gegaan de afgelopen week… Het komt erop neer dat je elke avond vermoeid, met een paracetamol voor de TV gaat zitten omdat je jezelf weer hebt overbelast. De sleur die je weer tot aan de zomervakantie moet volhouden, ga je dat dit jaar, in 2019 nog steeds redden? Je kinderen die het meest luxe moeten hebben zoals een nieuwe tablet, smartphone of kleren.

Waar zijn we met z ‘n allen mee bezig??? We willen onze kinderen, als we die hebben het meest dure telefoonabonnement geven omdat dat moet? Blinken op school of onder vrienden met dat ene stoere toestel waar ze na drie maanden alweer op zijn uitgekeken? En die ‘stoere dure kleren’, die schoenen van over de tweehonderd euro waar ze mee willen showen. Ik zou zeggen, laat dat masker vooral meer zijn bij de kinderen en verberg wie ze ‘daadwerkelijk’ zijn met hun hart! Als je je daadwerkelijk laat zien, en natuurlijk geldt dit niet alleen voor kinderen of jongeren, heb je écht geen dure apparaten of kleren nodig om je te laten zien.

“Is het allemaal die hoofdpijn en vermoeidheid waard?”

Ik heb misschien makkelijk praten, ik ben sinds mijn 20ste deels afgekeurd en daar ben ik niet altijd blij mee, maar het is nu eenmaal niet anders. Ik kan niet vier keer in het jaar op vakantie, soms zelfs helemaal niet! En heb ik sinds die tijd mijn grens meerdere keren overschreden? Absoluut, daarom was het ook enorm frustrerend. Ik heb het geprobeerd, maar helaas… Door verkeerde begeleiding ben ik er wél achter gekomen wat mijn grens ‘echt was… Dit had nooit mogen gebeuren is iets wat je makkelijk kunt zeggen, en dat is ook zo, zie ook eens de andere kant van de medaille. Ik weet mijn grens. Momenteel werk ik niet fulltime, en heb financieel minder te besteden, maar ik kan me redden. Ookal kom ik weleens tegen moeilijke dingen aan dat ik me zorgen maak of baal. Maar wat kies ik het liefst? Die keuze is voor mij makkelijk gemaakt.

Is er begrip voor deze situatie? Zeker niet altijd! Sommigen denken bij zichzelf, wéér zo ‘n profiteur… daarop zeg ik maar één ding! Schaam je! Wees blij dat je niet in mijn schoenen staat en sinds je 20ste je leven is getekend met waar ik mee te maken heb, elke dag! Niet zielig bedoeld, maar ik heb net als iedereen te roeien met de riemen die ik heb. Daarbij komt dat ik me tenminste inzet voor de maatschappij, en naast mijn werk ook als vrijwilliger. Voor iedereen die hiermee te maken heeft, respect mag je jezelf wel toewijzen! Laat iedereen die hier wat over te zeuren heeft lekker doorzeuren, zij komen ook een keer aan de beurt als ze niet uitkijken! Oordelen over een ander doen we heel gauw, maar zet dat gedrag eens aan de kant!

“Niet iedereen begrijpt het, maar wat maakt het uit? Kijk naar jezelf!”

Ik zie in de media verhalen van gezinnen die hun dure auto moeten verkopen voor een goedkopere, kleiner moeten wonen, enzovoorts. Frustrerend dit, maar ben je gelukkig in een grote keet als je zelf (bijna) op bent en je dreigt in elkaar te zakken? Waar is je warme gevoel dan nog en kun je dan nog liefhebben wat je naast je werk doet als je tegen een burn-out of zware depressie aanloopt. Denk eraan… dán ben je pas écht de pineut, ook daarover kan ik meepraten. Motivatie behoud je alleen als je zelf stabiel bent in je leven. Sommige huwelijken of relaties stranden hierdoor, heb je dat ervoor over? Om nog misschien één of twee jaar door te gaan totdat je alsnog omvalt? Denk je nu echt dat buiten specialisten en maatschappelijk werkers om iedereen voor je klaarstaat om je te steunen? buitenom familie en vrienden? Je bent maar een nummertje…

Kies minder voor meer! Laat je geest eens wat meer spreken, luister naar je hart! Dit is soms erg moeilijk en frustrerend, maar uiteindelijk word je er écht beter van. En… wat is nu materialisme? Wat ik je in 2019 wil meegeven is om je hart eens vaker te laten spreken, dit écht toe te laten. Misschien tijd voor een ‘levensswitch?’ Een verandering waar jezelf of je gezin véél gelukkiger van wordt omdat je tevreden bent met de kleine dingetjes. Proost op een écht gezond 2019 en geluk dat op deze manier écht bestaat! Hoe moeilijk het zal worden, vergeet niet dat je er uiteindelijk sterker weer uitkomt. En, je bent écht niet de enige… Tot zover mijn persoonlijke tip voor het nieuwe jaar! God bless you!

“Kijk eens naar jezelf? Ben je écht tevreden?”