Subtiel

De muziek klinkt in mijn oren… niet te hard, niet te zacht, maar subtiel. Ik voel een briesje wind, ook subtiel. De zon gaat onder en de maan komt op. In de verte zie ik het weerlichten, gelukkig niet te fel. Naast me lig je te slapen, ik zie je lieve zachte koppie net boven de dekens uitsteken. Na een zeer hete dag vallen we samen in slaap, laat in de nacht met het geluid van krekels of sprinkhanen. Zo subtiel dat we binnen een half uur sliepen. Het geknetter van het kampvuur gaat nog even door, heerlijk op de achtergrond en terwijl het dooft begint de donder van het subtiele onweer.

We voelen de koelte, terwijl de donder weer wegtrekt klinkt nog steeds het gedruppel van de regen… Subtiel dat het de grond raakt worden wij verrast door deze douche. Een zomerse regen die ons overheerst. De maan schijnt en we kijken naar boven. We vragen ons af, hoe zal alles zijn? Daar in het heelal? Alleen maar zwart en sterren, die ook subtiel de wereld verlichten. De lucht is weer helder en de donder en flits zijn weer verdwenen. De nacht duurt nog lang en zo slapen we subtiel verder. Het duurt nog even en dan wordt het langzaam licht. Heel langzaam begint de subtiele gloei van de zon op te komen en verdwijnen langzaam de sterren.

Een nieuwe dag met een onschuldig zonnetje. Het is lekker aangenaam en we genieten van ons ontbijt. In de verte staat de vuurtoren te glimmen van het zonlicht en vliegen de vogels dansend in de lucht. Subtiel hoe dit verhaal klinkt vliegt er een zwerm met vlinders onze kant op, het zijn prachtig gekleurde vlinders die overal om ons huis gaan zitten. Onze tuin is een vlindertuin, en hoe verder naar achteren hoe meer vlinders er bij ons zijn! Waarom zijn ze zo graag bij ons? Zijn we zulke goede mensen? We doen toch wat we moeten doen? Wat is er nou anders bij ons dan bij een ander? De vlinders strekken hun vleugels elke keer uit en vliegen wat in het rond. Is het omdat we eens meer naar onszelf moeten kijken en iets minder van een ander moeten overnemen? Zijn het de vlinders van de eigenwaarde? Zeggen ze dat we ons gevoel moeten volgen?

Ons gevoel is als larven die moeten ontpoppen als kleurrijke vlinders door onszelf te laten zien in onze eigen omgeving. Ons eigen gevoel, ons eigen doen en laten, ons eigen product, hoe meer eigen hoe kleurrijker. Eigen volharding voelt warm, liefdevol en subtiel! Waar liggen jouw subtiele eigenschappen?