Afscheid

Afscheid nemen, dat zijn vallende tranen van opkomend verdriet en verlies. Verdriet dat op dat moment niet te troosten is, en altijd in je leven diep in je hart kan blijven zitten. Afscheid kan voor altijd zijn, bij verlies van dierbaren. De ketting die overblijft of dat horloge, een herinnering van voor het afscheid. Het moment dat je elkaar nog in de ogen kon kijken en omarmen… beide harten die tegenover elkaar klopten en de warmte van jezelf kon overbrengen. Misschien tranen van geluk die overgaan in tranen van verdriet. Harder dan ik hebben kan, het is een refrein van een liedje, waarbij je hart pijn doet en het lijkt alsof je niet verder kunt. Een blauwe lucht die overgaat in een grijze, en wolken die steeds donkerder worden. Zonnewarmte die overgaat in donder en bliksem met vallende druppels. Vallende druppels die samenvoegen met jouw tranen…

Afscheid nemen, samen ben je het onweer, lijkend dat het niet ophoudt, maar tijdens de grijze grauwe en donkere donderlucht met de agressie van de bliksem komt er altijd een lichtpuntje. Het lichtpuntje dat steeds groter wordt en de grote kwade wolken verdrijft. Het lichtpuntje dat je kracht geeft zodat je er sterker van word. Sterk zijn door de kracht van het licht te ontvangen en weer helder om je heen te kunnen kijken. Afscheid en verdriet gaat over in een veilig plekje in je hart en valt daar in slaap totdat je het weer positief kunt gebruiken. Of het nu met dezelfde persoon is of op een andere manier, of in het hiernamaals… als je gelooft in leven na de dood hoef je de slapende gedachte niet wakker te maken, het meldt zich met licht om zich heen. Afscheid kan een nieuwe hereniging betekenen in betere tijden. Geef het een kans om weer kleur te creëren door het in je hart toe te laten en te vertrouwen.

Afscheid nemen door woede en teleurstelling, tranen van verdriet wat je is aangedaan na die laatste kans. Tranen lopend naar beneden om die persoon uit je leven te zetten. Traanwater reinigt je gedachte en het geeft, uiteindelijk weer nieuwe mensen die bij je passen. Tranen van woede en teleurstelling leren je beter op te letten, letten op de mensen die hun hart écht naar je uitstralen, gemeend door hun blik! Een blik dat zegt, je bent veilig, ik mag je graag en kom bij me zitten. Die uitstraling van lach en oog, de mond die lacht… Wonden van woede en teleurstelling die helen of overgaan in littekens. Littekens van kwetsbaarheid, van waakzaamheid maar ook genezing, pijn die zo zwaar weegt dat je het je leven meeneemt, maar tóch is er iemand die de pijn kan verminderen of je kan helpen om ermee om te gaan, ookal is het alleen luisteren en je in zijn armen nemen en je alle tijd te geven. Harten die voor elkaar kloppen, onvoorwaardelijk en altijd genezend of verlichtend voor jezelf.

Afscheid nemen, het achterlaten van je oude leven van verdriet en teleurstelling, het achterlaten van de grote fouten die je hebt gemaakt of de foute houding die je had toen je van het juiste spoor was. Achterlaten van negatief en naar positief gaan, van minderwaardig en zelfhaat naar meerwaarde, warmte en vooral liefde! Achterlaten van haat naar anderen en overspringen naar liefde en genegenheid. Afscheid hoeft niet alleen negatief te zijn maar kan ook een herstart van jezelf zijn met een frisse gedachte. Je werkelijke ik, zonder dat masker op en in de kleren waar je je lekker bij voelt. De rugzak die minder is waardoor je je schouders weer naar achteren kunt doen zonder pijn. Springen van vreugde door je nieuwe leven in je ‘eigen ik’. Een presenteerblaadje voor je toneelspel is niet meer nodig, dit is de uitvoering zonder toneel, want die heb je niet nodig als je jezelf bent in je nieuwe leven. Positief en negatief zijn twee tegenpolen, maar toch maken ze samen goed en fout om er wat uit te halen voor jezelf. Ervaren wat slecht is en ervaren hoe je er altijd sterker uit komt, ookal duurt het soms even een tijdje. Goed en fout ervaren gaat soms buiten hoe je het je voorstelt, dát is de sleutel die je moet vinden om door de andere deur te komen en verder te gaan… De andere deur die je, misschien ook via vele hindernissen weer op je eigen weg brengt naar de kleur van je vertrouwd en warm voelen. Het gevoel van je ‘innerlijk kind’!